Badania magnetyczno-proszkowe MT
Badania magnetyczno-proszokwe wykorzystują zjawisko rozproszenia pola magnetycznego. Wspomaga to wykrycie lokalnych nieciągłości, powstałych pod powierzchnią kontrolowanego złącza, które mogą również wychodzić na jego powierzchnię, tworząc tym samym największe magnetyczne pole rozproszenia. Zastosowanie tej metody jest uzasadnione tylko w wypadku komponentów ferromagnetycznych. Znajdują zastosowanie w większości rodzajów złączy i metod spawania. Z kolei nie nadaje się do badań materiałów z rodziny aluminium, stali austenitycznych, miedzi i magnezu.
Defektoskopia magnetyczna
Przed przystąpieniem do badań MT należy zbadać właściwości magnetyczne materiału następnie dobrać odpowiedni sposób magnesowania oraz parametry magnesowania. W badaniach magnetyczno-proszkowych należy najpierw przygotować powierzchnie do badania, rozmagnesować ją wstępnie, a także oczyścić i odtłuścić. Kolejnym etapem badania nieniszczącego jest magnesowanie powierzchni przy pomocy defektoskopów i nałożenie proszku magnetycznego lub zawiesiny, po wykonaniu tych czynności odbywają się oględziny połączone z rejestracją wyników. Po zakończeniu badania, powierzchnia podlega rozmagnesowaniu i oczyszczeniu.
Badania magnetyczno-proszkowe charakteryzują się większą czułością niż badania penetracyjne. Badanie magnetyczno-proszkowe jest dość proste w zastosowaniu, analiza i ocena wyników jest mało skomplikowana, z pominięciem wypadków nieciągłości zlokalizowanych pod powierzchnią materiału.
