Badania magnetyczno-proszkowe MT
Badania magnetyczno-proszkowe (badanie MT) wykorzystują zjawisko rozproszenia pola magnetycznego. Wspomaga to wykrycie lokalnych nieciągłości, powstałych pod powierzchnią kontrolowanego złącza, które mogą również wychodzić na jego powierzchnię, tworząc tym samym największe magnetyczne pole rozproszenia. Magnetyczne pole rozproszenia w przypadku nieciągłości powierzchniowych prostopadłych do linii sił pola magnetycznego jest zacznie silniejsze niż w przypadku. Aby zapewnić wykrycie niezgodności spawalniczej o określonej orientacji, badane złącze należy magnesować w dwóch kierunkach w przybliżeniu prostopadłych do siebie.
Przebieg badania magnetyczno-proszkowego
Badania magnetyczno-proszkowe wykonywane są zazwyczaj po wcześniejszym przeprowadzeniu badań wizualnych złączy i usunięciu z ich powierzchni wykrytych niedopuszczalnych niezgodności spawalniczych. W pierwszym etapie badania MT należy zadbać oto, by badana powierzchnia była wolna od zanieczyszczeń takich jak np. rdzy, smarów, olejów itp. Następnie należy zbadać właściwości magnetyczne materiału następnie dobrać odpowiedni sposób magnesowania oraz parametry magnesowania. Kolejnym etapem badania nieniszczącego jest magnesowanie powierzchni przy pomocy defektoskopów i nałożenie proszku magnetycznego lub zawiesiny. Czas utrzymywania elementu w stanie namagnesowanym powinien być wystarczający do utworzenia wskazań, gdy stosowana jest zawiesina magnetyczna, pole magnetyczne powinno zostać tak długo utrzymane w elemencie, dopóki większość cieczy będącej nośnikiem zawiesiny nie spłynie z badanej powierzchni. Po wykonaniu tych czynności odbywają się oględziny połączone z rejestracją wyników. Uzyskane wyniki badania należy interpretować pod kątem powstałych wskazań oraz określić ich poziom akceptacji. Poziomy akceptacji przypisane wskazaniom liniowym odpowiadają poziomowi oceny. Po zakończeniu badania, powierzchnia podlega rozmagnesowaniu i oczyszczeniu.
Zastosowanie badań magnetyczno-proszkowych
Zastosowanie tej metody jest uzasadnione tylko w wypadku komponentów ferromagnetycznych. Znajdują zastosowanie w większości rodzajów złączy i metod spawania. Z kolei nie nadaje się do badań materiałów z rodziny aluminium, stali austenitycznych, miedzi i magnezu.
Badania magnetyczno-proszkowe charakteryzują się większą czułością niż badania penetracyjne. Badanie magnetyczno-proszkowe jest dość proste w zastosowaniu, analiza i ocena wyników jest mało skomplikowana, z pominięciem wypadków nieciągłości zlokalizowanych pod powierzchnią materiału.
Metoda badań MT pozwala na wykrycie takich niezgodności jak pęknięcia, zakucia, zwalcowania, wtrącenia itp.
