Próby rozciągania

Należy do jednej z podstawowych metod badań wytrzymałościowych materiałów i polega na określeniu wytrzymałości na rozciąganie całego złącza spawanego (złącze doczołowe) lub samej spoiny (złącze krzyżowe ze spoinami pachwinowymi). Rozciąganie próbek wyciętych do rozmiarów zgodnych z normami przedmiotowymi przeprowadza się w maszynie wytrzymałościowe zaopatrzonej w odpowiednie szczęki pozwalające na pewne zamocowanie badanej próbki. Po zamocowaniu badanej próbki przeprowadzający badania uruchamia maszynę. Próbka rozciągana jest do momentu jej zerwania, cały przebieg badania zapisywany jest w programie komputerowy. Zachowanie się badanego materiału w czasie próby rozciągania najlepiej obrazuje wykres rozciągania, przedstawiający zależności między obciążeniem i odpowiadającym mu przyrostem długości próbki. Wykres taki jest w czasie próby samoczynnie kreślony przez maszynę. Wszystkie próbki zerwane w spoinie poddawane dokładniejszym oględzinom celem stwierdzenia miejsca zerwania spoiny oraz paramentów uzyskanych podczas próby.

Badanie wytrzymałości na rozciąganie metali, stali tworzyw sztucznych

Kryteria oceny przeprowadzonych badań statycznego rozciągania określone są w każdej z norm przedmiotowych podlegających wytrzymałości dla danego gatunku materiału. Wszystkie próbki zerwane w spoinie poddawane dokładniejszym oględzinom celem stwierdzenia przyczyny ich niewłaściwego zerwania.